Λέει ο Χούντερτβάσσερ στον Χάρυ Ράντ (Harry Rand: Hundertwasser, Taschen, 1993):
«Στις μέρες μας, κάθε έργο τέχνης που είναι ανοιχτά όμορφο και θετικό, απορρίπτεται. Πρέπει να έχει κάτι το φρικτό, αρνητικό, αηδιαστικό ή διεστραμμένο για να έχει ελπίδες να το κοιτάξει κάποιος διευθυντής μουσείου ή κριτικός ή για να το αγοράσει κάποιος συλλέκτης. Πρόκειται για μια μορφή συλλογικής υστερίας. Έχω κι έναν άλλο κανόνα που αφορά τον καλλιτέχνη και το εργαστήρι του. Έμαθα ότι όσο πιο μεγάλο είναι το εργαστήρι, όσο μεγαλύτερα παράθυρα έχει, τόσο χειρότερος είναι ο καλλιτέχνης, τόσο χειρότερα είναι τα έργα του. Όσο πιο μικρό είναι το εργαστήρι, όσο πιο μικρά είναι τα παράθυρα του, τόσο καλύτερα είναι τα έργα. Όταν έχεις μεγάλα παράθυρα τείνεις να κοιτάς προς τα έξω, ενώ όταν έχεις μικρά παράθυρα τείνεις να κοιτάς προς τα μέσα. Αυτό είναι καλύτερο.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου