Είναι παράδοξο να κοιτάς την τέχνη ενός λαού που βρίσκεται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από εσένα και να ανακαλύπτεις ότι σού είναι πολύ πιο οικεία από τις δημιουργίες των γειτόνων σου, οι οποίοι θεωρητικά στηρίχθηκαν στη δική σου κληρονομιά για να φτιάξουν τα αριστουργήματά τους. Κι όμως, τα διαμάντια που ανέσυραν και μας έδωσαν οι Γιαπωνέζοι και Κινέζοι μοναχοί του Ζεν, μέσα από την καλλιγραφία και τα μελάνια τους, είναι κατά ένα παράδοξο τρόπο πολύ πιο κοντά στο πνεύμα των Ελλήνων απ' ό,τι η τέχνη των δυτικών. Κι αυτό γιατί η τέχνη τους προσεγγίζει περισσότερο απ' οτιδήποτε άλλο τη σφαίρα των αφηρημένων Ιδεών και πρωταρχικό μέλημά της είναι η έκφραση του Πνεύματος.
 |
| Inzan Ien: Ichi |
Αντί να δώσουν έμφαση στην υλικότητα των πραγμάτων, πρώτα κοίταξαν να θρέψουν και να εκφράσουν τον Λόγο. Βουτώντας το πινέλο τους μία φορά στο μελάνι, απόλυτα συγκεντρωμένοι και απορροφημένοι στο αιώνιο τώρα, με μια πινελιά γράφουν ιδεογράμματα και κάθε χαρακτήρας ενώνει τον Ουρανό με τη Γη μέσα από τον γραφέα. Ρυθμός, χειρονομία, ο χορός του πινέλου πάνω στο χαρτί, η έκφραση της αιώνιας ζωής. Ό,τι γραφτεί είναι ανεπανάληπτο κι εκεί συνειδητοποιείς ότι δεν μπορείς να μπεις στο ίδιο ποτάμι δύο φορές.
 |
| Yamada Mumon: Όνειρο |
 |
| Nakahara Nantenbo |
 |
| Nakahara Nantenbo |
 |
| Nakahara Nantenbo |
|
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου