Γράφει ο Ruskin στο Modern Painters I:
Και λίγο παραπάνω:
«Το έργο που έχει τις ευγενέστερες και περισσότερες ιδέες, ακόμα κι αν έχουν αυτές εκφραστεί άχαρα, είναι σπουδαιότερο και καλύτερο από αυτό που έχει λιγότερες και λιγότερο ευγενείς ιδέες ακόμα κι αν έχουν αυτές εκφραστεί τέλεια. Κανένα βάρος, κανένας όγκος, και καμία τελειότητα στην εκτέλεση δεν μπορεί να ξεπεράσει ένα κόκκο ή ένα ψήγμα σκέψης.»
«Για παράδειγμα, οι περισσότεροι πίνακες της Ολλανδικής Σχολής με εξαίρεση τα έργα του Ρούμπενς, του Βαντάυκ και του Ρέμπραντ δεν είναι τίποτα άλλο από μια φανταχτερή επίδειξη της δύναμης του λόγου του καλλιτέχνη, άχρηστες κι ανόητες λέξεις που αρθρώθηκαν καθαρά και φωναχτά. Ενώ οι πρώιμες προσπάθειες του Τσιμαμπούε και του Τζιόττο είναι τα πύρινα λόγια της προφητείας που βγήκαν τραυλίζοντας από το στόμα νηπίων.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου